اُٹھ جاگ فریدا سُتّیا ھُن کر کوئی تدبیر
جِند ہِجر کریرے پَھس کے اَج ہو گئی لیرو لِیر
ساھنوں جوبن رُتے ویکھ کے سَبھ آکھن بابا لوگ
کِس کھویا ساھڈا جوبنا ساھنوں لگا کیھا روگ
اساں پیڑاں دا وَنجھ پالیا ساھنوں دُکھاں چاھڑی پان
ساھنوں غم دا پینجا پِنجدا ساڈھے تُنبے اُڈدے جان
اساں بِیجے رُکھ انار دے ساھنوں لبھے تُمے کَوڑ
اساں مرن دیھاڑے اُڈیکدے ساھڈی وَدّدی جاوے سَوڑ
ساھڈے سِر تے رُکھ بلور دے ساھڈی تُپوں گھیری چھاں
ساھڈے تَنبو ساڑھے سورجے ساھڈی لُوسے دھرتی ماں
ساھڈی اُجڑی حالت ویکھ کے پا رحمت دی اِک چات
ساھڈے سر توں اَنھی رات نوں ھُن کر سائیاں شبرات